اگر بخواهیم فرآیند فرمت کردن را کاملا بازگو کنیم ، این پروسه به دو قسمت کاملا مجزا تقسیم می شود . یکی فرمت کردن به صورت low-level است که این حالت با گرفتن هارد دیسک و تقسیم کردن آن به بخش های کوچکتر عمل فرمت را انجام می دهد . دیگری فرمت کردن high-level است که در این حالت برای فرمت کردن به بوت سکتورهای اولیه ی هارد هم رفته و تمام قسمت ها را به طور جداگانه فرمت می کند. این حالت همچنین هارد را برای وجود هر گونه بد سکتور هم اسکن می کند در واقع چک می کند که تمام سکتور ها قابلیت خواندن داشته باشند .

در ویندوز XP هنگامی که شما عمل فرمت را انجام می دهید در واقع فرمت high-level انجام می شود که این کار باعث می شود تا فایل هاس سیستمی هم روی هارد رایت شوند . اگر در این حالت Full Format را انتخاب کنید ویندوز علاوه بر اینها تمام سکتور ها را برای بررسی وجود بد سکتور اسکن می کند .

برای اینکه ویندوز به تک تک سکتور ها دسترسی یافته و تمام آنها را اسکن کند مدت زمان زیادی طول می کشد و همین باعث می شود تا فول فرمت بیشتر از فرمت سریع طول بکشد .

به جز در برخی موارد خاص که در ادامه ی بحث به بررسی آنها می پردازیم ، در بقیه ی موارد فرمت سریع نیاز شما را رفع می کند .

اما لازم است که اگر می خواهید سیستم خود را به کسی بفروشید یا اینکه نمی خواهید کسی بتواند به اطلاعاتی که قبلا روی هارد ذخیره کرده اید دسترسی داشته باشد ، بهتر است که فول فرمت را انجام دهید . اگر فرمت سریع را انجام دهید در واقع فایل های دیتا همچنان روی دیسک باقی می مانند و فقط اسم فایل ها واطلاعات مربوط به محل ذخیره آن در دیسک پاک خواهند شد وبه کمک برنامه های مخصوصی افراد می توانند همین فایل های پاک شده را برگردانند .

در واقع در هر دو نوع فرمت فایل استراکچر بر روی هارد رایت شده اطلاعات دیگر پاک خواهند شد اما در فرمت کامل امنیت بیشتری برقرار است و برای تمام قسمت های هارد به طور جداگانه این کار انجام می شود .

در حالت دیگر اگر فکر می کنید هارد دیسک شما در شرایط خوبی نیست بهترین گزینه برای رفع این مشکل انجام فول فرمت است . به کمک این کار تمام سکتور ها به طور مجزا بررسی می شوند واگر مشکلی وجود داشته باشد برطرف خواهد شد.  فرمت سریع هنگام نصب ویندوز بسیار مناسب است چون در مدت زمان کوتاهی تمام کارهایی که باید انجام شود را انجام می دهد .